Şayet bir kadının kocası; iman yönünden zayıf, kalbinde Allah (c.c) korkusu az olur, aile mesuliyeti ve ahiret korkusu düşünmeden çeşitli sebeplerle ayağı kayarak nefsinin esiri, şeytanın kulu, sonu olmayan boş arzularının kurbanı olup, aile ve yuvasından uzaklaşarak ahlak dışı hallere, fuhuş yuvalarına dadanırsa;
Kadın gayet hassas ve sabırlı davranarak yumuşak, güler yüz ve tatlı dille muamele ederek aile hayatına dönmesine çalışmalıdır. Bir erkek ne kadar çapkın olursa olsun, aile yuvasında bulduğu saadeti başka bir yerde bulamayacak ve yaptığı hareketten ve yanlış davranıştan er ya da geç pişmanlık duyup ailesine dönecektir.
Böyle hallerde kadının sert muamelesi, ekşi suratı, keskin kılıç gibi dili, anne ve babasının evine gitmesi gibi haller erkeği tamamen yuvasından soğutarak, çileden çıkarır ve aile yuvasının yıkılmasına sebep olur. Onun için her kadın idrak ve anlayış göstererek, sabır ve tahammül ile daima Cenab-ı Hakk’a duada bulunmalı, aile saadetini bozacak hallerden sakınmalıdır
Haricen Not: Her ne kadar karşılıklı anlayış şart olsa empati gerekli olsa da, bir taraf yanlış yaptığı zaman diğer taraf hayt- hüyt bağırıp çağırırsa işler daha da sarpa sarar. Ayrıca erkeği eve bağlayan kadındır. Binde bir istisna kişilik bozukluğu, olan karakter yoksunları çıksa da genel hüküm budur
İlgililere duyurulur…!!!
Kaynak: Osman Karabulut / İslam’da Evlilik Ve Mahremiyetleri / bkz: 387
