Bir gün bir adam ellerini açıp yalvardı;
Tam o sırada bir çayırkuşu adamın bahçesinde en son şarkısını söylüyordu. Ama adam çayırkuşuna kulak vermedi ve devam etti yalvarmaya;
Allah’ım! Benimle konuş.
Az sonra hava kapandı, gök gürültüsü ve şimşekle birlikte kuvvetli bir yağmur başladı. Fakat adam dinlemedi, yakarmaya devam etti.
Allah’ım! Seni görmeme izin ver.
O böyle yalvarırken, sağanak yağmur sona ermiş ve güneş bütün ihtişamıyla ışıklarını adamın evine kadar taşımaya başlamıştı. Fakat adam bu manzaraya aldırmadı bile. Her gün gördüğü bir şey değil miydi bu?
Yalvarmaya devam etti adam:
Bana bir mucize göster Allah’ım!
O böyle yalvarırken yakınlardaki evlerden birinden yeni doğmuş bir çocuğun ağlayışları geliyordu. Ama adam bunu da fark etmedi. Üzüntüden ağladı adam;
Allah’ım, cevap ver bana! Burada olduğunu bilmemi sağla.
O ara bir kelebek adamın koluna kondu, ama adam öbür eliyle kelebeği iteleyip kovdu. Ve ağlamaya devam etti:
Allah’ım! Neden bana cevap vermiyorsun
Not: “Herhalde anlamışsınızdır anlatılmak isteneni”
