Sevgili Peygamberimiz daima ilahi murakabede bulunur, Allah’tan çok haşyet duyardı.
Beş vaktin dışında gece teheccüd namazı kılar, uzun uzun kıyamda durur, hatta öyle ki, mübarek ayakları şişerdi. Haşyetinden gözleri hep yaşla dolardı. O’nun huşu içinde devamlı ibadeti üzerine
- Hz. Aişe bir defa Peygamberimize; “Ya Resulullah! Niçin bu kadar kendini yoruyorsun? Cenab-ı Hak senin bütün günahlarını affetmedi mi? ” dedi.
- Peygamberimiz de; “Şükreden bir kul olmayayım mı?” cevabını verdi.
Peygamberimiz, dilinden Allah’ın adını hiç düşürmezdi. Yemek yerken, su içerken, ayağa kalkarken, otururken, bir şeye başlarken veya bir iş yaparken besmele çeker, Allah’ın adını anardı. Bitirirken de Allah’a hamd ederdi. Çok çok Rabbine dua ederdi.
Bazı kaynaklarda Peygamberimizin yaptığı duaları öğreniyoruz. Onlardan birkaçını vermeyi uygun gördük:
- ▬ Allah’ım! Faydasız ilimden, makbul olmayan amelden, kabul olmayan duadan Sana sığınırım.
- ▬ Allah’ım! Bildiğim ve bilmediğim hayırların hepsini Sen’den isterim. Bildiğim ve bilmediğim kötülüklerin hepsinden Sana sığınırım
- ▬ Allah’ım… İşlerimizin sonunu iyi yap, dünya zilletinden, kabir azabından kurtar bizi
Kaynak: Dr: Lütfi Doğan / Diyanet İlmi Dergisi / Haziran 1970 / bkz: 69
