İstığfar: Bağışlanma ve mağfiret isteğidir ve o örtü, ayıp ve zararlı kusurların örtülmesidir.
İnsanın en büyük ayıbı ve kusuru, cahillik ve haksızlığıdır. Cehalet ve haksızlıkla düşmanı onu, helake ve alçalmaya itebilir. Bunların örtülüp gizlenmesi ancak, Rabbinin verdiği ilim, adalet ve ihsan nimetlerinden yararlanmaya çalışarak uyanık kalmakla olabilir.
Kul, insani değerini her unutuşunda hayvanların toprağına sürülür, cehalet ve zulmü artar, kendini rezil eder. İnsanlığına önem verdiği ve onu Allah’ın ayetleri ve kevni sünnetleri üzerinde düşünerek beslediğinde ise, Allah onun eksik ve ayıplarını bağışlayarak gizler.
Böylelikle Allah’ın Resülüne buyurduğu şu sözü anlaşılabilir: “Bu suretle Allah, senin günahından geçmişini ve geleceğini bağışlayacak, üzerinde ki nimetini tamamlayacaktır ancak ve seni dosdoğru bir yola iletecektir (Fetih 2)”
Allah Resulü, asla bir günah işlememiş, Rabbine isyan etmemiş, O’nun emri konusunda fıska düşmemiştir. Bu ancak beşeri ayıplarının ve fıtri kusurlarının kendisine verilen hidayet ve ilimle örtülüp gizlenmesidir.
Kaynak: İbn Kayyım El-Cevziyye / Medaricu’s Salikin / bkz: 283
