Allah Teala, şeytanın hilesini etkisiz bırakmak ve insanları aldata bilirim zannını boşa çıkarmak için kullarına nimetlerini çoğalttı. Böylece orucu dostları ve sevdiği kulları için kötülüklere karşı bir kale ve kalkan yaptı.
Bu ayet-i kerime ve hadis-i şeriften anlaşılan mana; orucun sevabının, takdir ve hesap ölçüleri kanununu aşmasıdır. Orucun yüksek değerini anlatmak hususunda Hz. Peygamber’in (s.a.v) şu mübarek sözleri yeterli bir delildir.
Oruç tutan kimsenin, orucunun ödülünü alırken Allah’a kavuşacağı vaad buyrulmuştur.
Allah Resulü (s.a.v) şöyle buyurdu: Oruçlunun iki mesud anı vardır: İftar ettiği ve Allah’a kavuştuğu anlar.»
Allah Tealanın şu ayetinin tefsirinde: Artık onlar için, yapmakta olduklarına bir mükafat olarak, gözlerin aydın olacağı (nimetlerden) kendilerine neler gizlenmiş bulunduğunu kimse bilmez (Secde Süresi 17)
Onların kendilerine üstünlük sağlayan amelleri oruçtu denilmiştir. Zira Allah Teala: «Ancak sabredenlere ecirleri hesapsız ödenecektir (Zümer Süresi 10) buyurmuştur.
Oruca karşı sevap bol bol verilir. Orucun sevabı tahmin ve ölçüler alanına girmez. Hakikaten böyle olmaya layıktır. Çünkü oruç yalnız Allah için tutulur ve yalnız Allah’a nispet olunur.
Bütün ibadetler Allah içindir, ama, oruç iki özel manadan ötürü diğer amellerden ayrılır:
Oruç, nefsin isteklerden alıkonması, yeme ve içmenin bırakılmasıdır. Oruç aslında görünür bir tarafı bulunmayan bir sırdır. Başka bütün ibadetler halkın huzurunda ve gözleri önünde yapılırken orucu yalnız Allah görür. O sırf sabırla yapılan gizli bir ameldir.
Oruç Allah’ın düşmanını yenmeye vesiledir. Zira, şeytanın insanları aldatmakta kullandığı araçları, şehvetlerdir. Şehvetler ise yemek ve içmekle güçlenir. Allah’ın düşmanını yenmekte, Allah’ın dinine yardım vardır. Allah’ın yardımı ise Allah yolunda olanlaradır.
Nitekim Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyrulur:
Kaynak: İmam-ı Gazali / İmam-ı Gazali’den Müminlere Vaazlar / bkz: 116-118
