Tevazu; Doğru olan bir söz düşmanından bile gelse onu kabul edebilmektir. Çünkü ister sevdiğin, isterse sevmediğin kişiden gelsin hakkı hak olarak kabul etmezsen tevazu derecesine çıkamazsın.
Hak dostundan geldiğinde nasıl kabul ediyorsan, düşmanından da geldiğinde kabul etmelisin. Ondan gelen hakkı reddetmediğin zaman, sen kendiliğinden onun hakkına nasıl engel olabilirsin?
Gerçek şu ki tevazunun hakikati, hakkı düşmanından da gelse kabul etmekle olur. Senin üzerinde onun bir hakkı olunca onu eda edersin. Sakın ha ona karşı olan düşmanlığın ondan gelen hakkı kabul etmekten seni alıkoymasın
Özür dileyenin mazeretini kabul etmeye gelince; Birisi sana kötülük yapıp sonra gelip senden özür dilerse, mazereti ister geçerli olsun ister geçersiz olsun, tevazu, onun özrünü kabul etmeyi ve özrünün manevi tarafını Allah’a havale etmeni gerektirir.
Kaynak: İbn Kayyım El-Cevziyye / Medaricu’s Salikin / bkz: 771
